အခ်စ္ေတာင္ၾကားမွာ
ကိုယ္လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္။
ကိုယ့္မ်က္၀န္းအစံုမွာ
အလင္းနဲ႔ ျပည့္၀လို႔၊ ကိုယ့္ေျခအစံုက
ခိုင္မာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ သန္စြမ္းလို႔ေနတယ္။
လူသားအားလံုးရဲ႕
စစ္မွန္မႈထက္ ပိုမိုေတာက္ပၿပီး ပိုမိုလွပတဲ့
အရိပ္တစ္ရိပ္နဲ႔
ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္ ကိုယ္လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္။
ပိုးသားလို ႏူးညံ့ေပမယ့္
သူရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စိတ္အစြမ္းနဲ႔
သန္မာေနတဲ့ လက္တစ္ဖက္ကို ကိုင္ရင္း
ကိုယ္လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္။
လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ညက္ေပမယ့္
အေလးအပင္ေတြ မ ခ်ီႏိုင္ၿပီး ႀကီးမားတဲ့ လက္ပါ။
သံႀကိဳးေတြကို ျဖတ္ေတာက္ႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ လက္ပါ။
မၾကာခဏဆိုသလို အေရာင္ေတာက္ပတဲ့ မ်က္၀န္းအစံုနဲ႔
ၿပံဳးေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းအစံုကို ၾကည့္ဖို႔
ကိုယ့္ေခါင္းကို လွည့္မိတယ္။
ကိုယ္လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္။
ကိုယ့္မ်က္၀န္းအစံုမွာ
အလင္းနဲ႔ ျပည့္၀လို႔၊ ကိုယ့္ေျခအစံုက
ခိုင္မာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ သန္စြမ္းလို႔ေနတယ္။
လူသားအားလံုးရဲ႕
စစ္မွန္မႈထက္ ပိုမိုေတာက္ပၿပီး ပိုမိုလွပတဲ့
အရိပ္တစ္ရိပ္နဲ႔
ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္ ကိုယ္လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္။
ပိုးသားလို ႏူးညံ့ေပမယ့္
သူရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စိတ္အစြမ္းနဲ႔
သန္မာေနတဲ့ လက္တစ္ဖက္ကို ကိုင္ရင္း
ကိုယ္လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္။
လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ညက္ေပမယ့္
အေလးအပင္ေတြ မ ခ်ီႏိုင္ၿပီး ႀကီးမားတဲ့ လက္ပါ။
သံႀကိဳးေတြကို ျဖတ္ေတာက္ႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ လက္ပါ။
မၾကာခဏဆိုသလို အေရာင္ေတာက္ပတဲ့ မ်က္၀န္းအစံုနဲ႔
ၿပံဳးေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းအစံုကို ၾကည့္ဖို႔
ကိုယ့္ေခါင္းကို လွည့္မိတယ္။
ညြန္႔ေ၀မိုးရဲ႕ ကိုယ့္အခ်စ္ မင္းျဖစ္လွည့္ပါ ဘာသာျပန္ ကဗ်ာစာအုပ္ထဲက ကဗ်ာျဖစ္ပါတယ္။
0 comments:
Post a Comment