ဂဲန္ဂ်စ္ခန္ ေခၚ ေမာင္ဂို ေအာင္ႏိုင္သူႀကီးဟာ ခရစ္ႏွစ္ ၁၁၆၂ ေလာက္က ေမြးဖြားသူျဖစ္တယ္။ သူ႔ဖခင္က ေမာင္ဂိုေခါင္းေဆာင္ငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူ႔သားကို သူႏိုင္လိုတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ နာမည္ကိုယူၿပီး ေတမုဂ်ိန္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ေတမုဂ်ိန္ ၉ႏွစ္သားအရြယ္ေရာက္ေတာ့ ရန္သူမ်ိဳးတူစုတစ္စုက လာသတ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ က်န္ရစ္တဲ့ မိသားစုက ပုန္းေအာင္းၿပီး ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ ဆင္းေတာင့္ ဆင္းရဲေနခဲ့ရတယ္။ အဲဒီလိုအစမေကာင္းတဲ့အျပင္ ျပန္မေကာင္းမွီအခ်ိန္ဟာ ပိုလို႔သာဆိုးခဲ့တယ္။ လူလားေျမာက္စမွာ ရန္သူမ်ိဳးတူစုကဖမ္းၿပီး ထြက္မေျပးႏိုင္ေအာင္ လည္ပင္းမွာ သစ္သားျပားႀကီးတစ္ခုကို အေပါက္ေဖာက္ၿပီး ေကာ္လာ တပ္ေပးထားတာကို ခံရတယ္။ ဘာဆိုဘာမွ ေကာင္းဖို႔အလားအလာမရွိ ၊ အက်ဥ္းသားဘ၀ ၊ စာမတတ္ ၊ ပတ္လည္မွာလည္း လူသူ စိုက္ခင္းပ်ိဳးခင္းမရွိ အဲဒီကမွစ ကမၻာမွာ တန္ခိုးအႀကီးဆံုးပုဂ္ဂိုလ္ ျဖစ္လာပါတယ္။
သူ႔တက္လမ္းဟာ အက်ဥ္းသားဘ၀က ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ျခင္းက စတယ္။ အနီးအနားမွာေနတဲ့ ဖခင္ရဲ႕မိတ္ေဆြ ၊ ေသြးသားေတာ္စပ္တဲ့ အႀကီးအကဲ ေတာ့ဂရီလ္ဆီမွာ ခိုလံႈရင္း ေမာင္ဂိုမ်ိဳးတူစုေတြ မျပတ္ေအာင္သတ္ၾက ၊ ျဖတ္ၾကတဲ့အထဲက ေတမုဂ်ိန္ဟာ တျဖည္းျဖည္း ထိပ္ကိုတိုက္ခိုက္ရင္း ေရာက္လာပါတယ္။
ေမာင္ဂိုမ်ိဳးတူစုေတြဟာ အင္မတန္ျမင္းစီးေတာ္ၿပီး ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕စရာ စစ္သူရဲေတြျဖစ္တယ္။ သမိုင္းတေလွ်ာက္မွာ သူတုိ႔က တရုတ္ေျမာက္ပိုင္းကို ရုတ္တရက္မၾကာခဏ ၀င္ေရာက္လုယက္ ဖ်က္ဆီးတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေတမုဂ်ိန္ ဘုန္းတန္ခိုး မႀကီးထြားမီက မ်ိဳးတူစုအခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္ေနၾကတာနဲ႔ ေမာပန္း အင္အားယုတ္ေလ်ာ့ေနပါတယ္။ စစ္အားသာျခင္း အသာတၾကည္ ေျပာေဟာေဖ်ာင္းဖ်ျခင္း ရက္စက္စရာရွိရင္ မညွာမတာ ရက္စက္ျခင္း ၊ စည္းရံုးႏိုင္စြမ္းရွိျခင္းေတြေၾကာင့္ ေတမုဂ်ိန္က မ်ိဳးတူစုအားလံုးကုိ သူ႔လက္ေအာက္မွာ စုစည္းမိေအာင္လုပ္တယ္။ ၁၂၆၀ ျပည့္မွာ ေမာင္ဂို အႀကီးအကဲေတြ အားလံုးက သူ႔ကို စၾက၀ဠာဧကရာဇ္ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ ဂဲန္ဂ်စ္ခန္အျဖစ္ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ၾကပါသည္။
ဂဲန္ဂ်စ္ခန္စုစည္းထားေသာ သိပ္ႀကီးမားတဲ့ စစ္ယႏၱရားႀကီးနဲ႔ အနီးအနားႏိုင္ငံေတြကို တိုက္ခိုက္ေရးစပါေတာ့တယ္။ အေနာက္ေျမာက္တရုတ္ ၊ ရုရွႏိုင္ငံနဲ႔ အေနာက္တရုတ္ ခ်င္ဧကရာဇ္ႏိုင္ငံေတြကို စတင္တိုက္ခိုက္တယ္။ ဒီလိုတိုက္ခုိက္ဆဲမွာပဲ ပါရွနဲ႔ ဗဟိုအာရွမွာ အေတာ္က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ရွင္ ခြာရက္စံရွား မုဟမစ္နဲ႔ အျငင္းခံုျဖစ္ၾကတယ္။ ဂဲန္ဂ်စ္ခန္က ခြာရက္စံရွားကို သြားေရာက္တိုက္ခိုက္တယ္။ ဗဟိုအာရွနဲ႔ ပါရွကိုေခ်မႈန္းၿပီး ခြာရက္စံရွားရဲ႕ လက္နက္ႏိုင္ငံကို အၿပီးတိုင္ ဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္ပါသည္။ ေမာင္ဂိုစစ္သည္ေတြ ရုရွကို တိုက္ခိုက္ဆဲ ဂဲန္ဂ်စ္ခန္ကိုယ္တိုင္ အာဖဂန္နီစတန္နဲ႔ ေျမာက္အိႏၵိယကို ၀င္ေရာက္ လုယက္တို္က္ခိုက္သည္။ ေမာင္ဂိုလ်ကို ၁၂၂၅ ခုမွာ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ၁၂၂၇ မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။
မ} အလြန္သေဘာက်ေသာ ႏိုင္ငံျခားစစ္သူရဲေကာင္းႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္၍ သူ၏အေၾကာင္းအရာ ကိုေဖာ္ျပခ်င္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ယခုလိုေဒါက္တာသန္းထြန္း၏ ေက်ာ္စြာ ၁၀၀ ဒုတိယတြဲ စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။ သူ၏သားမ်ားအေၾကာင္းကို ဆက္လက္ေရးပါအံုးမည္။
သူ႔တက္လမ္းဟာ အက်ဥ္းသားဘ၀က ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ျခင္းက စတယ္။ အနီးအနားမွာေနတဲ့ ဖခင္ရဲ႕မိတ္ေဆြ ၊ ေသြးသားေတာ္စပ္တဲ့ အႀကီးအကဲ ေတာ့ဂရီလ္ဆီမွာ ခိုလံႈရင္း ေမာင္ဂိုမ်ိဳးတူစုေတြ မျပတ္ေအာင္သတ္ၾက ၊ ျဖတ္ၾကတဲ့အထဲက ေတမုဂ်ိန္ဟာ တျဖည္းျဖည္း ထိပ္ကိုတိုက္ခိုက္ရင္း ေရာက္လာပါတယ္။
ေမာင္ဂိုမ်ိဳးတူစုေတြဟာ အင္မတန္ျမင္းစီးေတာ္ၿပီး ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕စရာ စစ္သူရဲေတြျဖစ္တယ္။ သမိုင္းတေလွ်ာက္မွာ သူတုိ႔က တရုတ္ေျမာက္ပိုင္းကို ရုတ္တရက္မၾကာခဏ ၀င္ေရာက္လုယက္ ဖ်က္ဆီးတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေတမုဂ်ိန္ ဘုန္းတန္ခိုး မႀကီးထြားမီက မ်ိဳးတူစုအခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္ေနၾကတာနဲ႔ ေမာပန္း အင္အားယုတ္ေလ်ာ့ေနပါတယ္။ စစ္အားသာျခင္း အသာတၾကည္ ေျပာေဟာေဖ်ာင္းဖ်ျခင္း ရက္စက္စရာရွိရင္ မညွာမတာ ရက္စက္ျခင္း ၊ စည္းရံုးႏိုင္စြမ္းရွိျခင္းေတြေၾကာင့္ ေတမုဂ်ိန္က မ်ိဳးတူစုအားလံုးကုိ သူ႔လက္ေအာက္မွာ စုစည္းမိေအာင္လုပ္တယ္။ ၁၂၆၀ ျပည့္မွာ ေမာင္ဂို အႀကီးအကဲေတြ အားလံုးက သူ႔ကို စၾက၀ဠာဧကရာဇ္ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ ဂဲန္ဂ်စ္ခန္အျဖစ္ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ၾကပါသည္။
ဂဲန္ဂ်စ္ခန္စုစည္းထားေသာ သိပ္ႀကီးမားတဲ့ စစ္ယႏၱရားႀကီးနဲ႔ အနီးအနားႏိုင္ငံေတြကို တိုက္ခိုက္ေရးစပါေတာ့တယ္။ အေနာက္ေျမာက္တရုတ္ ၊ ရုရွႏိုင္ငံနဲ႔ အေနာက္တရုတ္ ခ်င္ဧကရာဇ္ႏိုင္ငံေတြကို စတင္တိုက္ခိုက္တယ္။ ဒီလိုတိုက္ခုိက္ဆဲမွာပဲ ပါရွနဲ႔ ဗဟိုအာရွမွာ အေတာ္က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ရွင္ ခြာရက္စံရွား မုဟမစ္နဲ႔ အျငင္းခံုျဖစ္ၾကတယ္။ ဂဲန္ဂ်စ္ခန္က ခြာရက္စံရွားကို သြားေရာက္တိုက္ခိုက္တယ္။ ဗဟိုအာရွနဲ႔ ပါရွကိုေခ်မႈန္းၿပီး ခြာရက္စံရွားရဲ႕ လက္နက္ႏိုင္ငံကို အၿပီးတိုင္ ဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္ပါသည္။ ေမာင္ဂိုစစ္သည္ေတြ ရုရွကို တိုက္ခိုက္ဆဲ ဂဲန္ဂ်စ္ခန္ကိုယ္တိုင္ အာဖဂန္နီစတန္နဲ႔ ေျမာက္အိႏၵိယကို ၀င္ေရာက္ လုယက္တို္က္ခိုက္သည္။ ေမာင္ဂိုလ်ကို ၁၂၂၅ ခုမွာ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ၁၂၂၇ မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။
မ} အလြန္သေဘာက်ေသာ ႏိုင္ငံျခားစစ္သူရဲေကာင္းႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္၍ သူ၏အေၾကာင္းအရာ ကိုေဖာ္ျပခ်င္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ယခုလိုေဒါက္တာသန္းထြန္း၏ ေက်ာ္စြာ ၁၀၀ ဒုတိယတြဲ စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။ သူ၏သားမ်ားအေၾကာင္းကို ဆက္လက္ေရးပါအံုးမည္။
0 comments:
Post a Comment